sbb1698.6 r-a11 bnf16714.23-b14 EPISTULA XXII. AD MAGISTRUM IOANNEM SARESBERIENSEM. HIDE LINKS TO MANUSCRIPTS SHOW APPARATUS
| 1 | Charissimo amico suo magistro IOANNI de Saresberia, PETRUS Blesensis Bath. archid., salutem in auctore salutis. |
| 2 | Quoties communes Ecclesiae Anglicanae pressuras, dominique vestri Thomae archiepiscopi Cantuhab707.33 rariensis exsilium diligenter attendo, plurimum mihi cedit ad solatium, quod pro iustitia Dei, et pro Ecclesiae libertate se murum opponit, et ex ipsa persecutione hac finem merebitur gloriosum. |
| 3 | Video, quod positi estis inter malleum et incudem; et assidue supra dorsum vestrum fabricant peccatores. Verumtamen, si in Christo et pro Christo pugnatis, ipse non permittet vos tentari supra id quod potestis ferre, sed faciet cum tentatione proventum tolletque Dominus virgam peccatorum desuper sortem iustorum, ut non extendant iusti ad iniquitatem manus suas. Si veritas non mentitur, vestrae persecutionis exitus beatitudo interminabilis erit. |
| 4 | Beati, inquit, qui persecutionem patiuntur propter iustitiam. Petrus apostolus dicit: Nemo ex vobis patiatur, quasi homicida aut fur, aut maledicus, aut alienorum appetitor. Martyrium enim facit non poena, sed causa, sed et sicut apostolus ait: Si quid patimini propter iustitiam, beati. Donum quidem Dei est in eum credere, sed et donum optimum pro Christo contumelias sustinere. |
| 5 | Vobis, inquit Apostolus, donatum est pro Christo, non solum ut in illum credatis, sed ut etiam bnf14764.24 pro ipso patiamini. Vobis itaque congratulor quia iustitiam in iudicium convertistis, quia quorumdam rebellionem atque contumaciam suspensionis animadversione reprimitis : si tamen hoc facitis rationis et iustitiae motu, non zelo ultionis, aut alienae iniuriae appetitu. |
| 6 | Nihil, quaeso, faciatis ex rancore vel odio, sed omnia vestra in charitate fiant; nec enim ex persecutione hac salutis manipulos colligetis, nisi tota intentio vestra procedat ex intimo charitatis. Porro cum per clibanum iracundia, sive persecutio in sacra pagina designetur, in Levitico docemur, sacrificium, quod in clibano coquendum est, prius aspergere oleo charitatis, ne comburatur. |
| 7 | Illius enim animus, qui ad tolerantiam persecutionis se praeparat, prius demulcendus est oleo charitatis, ut nec in adversis a charitate deficiat, nec adversus fratrem suum zelo ultionis, aut odio inardescat. Meritorium igitur vobis est, atque apud Deum et homines commendabile, si inobedientiam subiectorum iustitia mediante compescitis. |
| 8 | Beati enim, qui custodiunt iudicium, et faciunt iustitiam omni tempore. In exsecutione quidem iustitiae, non debet esse personarum acceptio, aut delectus. Si sit frater, aut filius: si sit praelatus, aut subditus, semper quaeratur fructus iustitiae, semper iuste iudicent, qui iudicant orbem terrae. Nam cum levitae, occidentes fratres et filios suos, ulti essent peccatum idololatriae, ait illis Moyses: Consecrastis manus hab707.33 v vestras hodie unusquisque in filio suo, et in fratre suo, ut detur vobis benedictio. Salomon quoque dicit: Qui arguunt, laudabuntur, et super eos veniet benedictio. Plurimum quidem commendabile est in domino vestro, quod sic solus ascendit ex adverso, quod opponit se murum pro domo Israel, et arguit pro mansuetis terrae. Istum habemus hodie, singularem et unicum inter filios excussorum. |
| 9 | Pro patribus nostris natus est nobis filius, qui exemplo apostolorum solus hodie facit vindictam in nationibus, et increpationes in populis. Et sicut illi principes populorum, qui modo congregati sunt cum Deo Abraham pro iustitia Christi, tanquam dii fortes terrae vehementer elevati sunt, sic et honor istius, si in exhibitione iustitiae perseveraverit, elevabitur in immensum. |
| 10 | Quod enim nunc exsulat, quod multa in eius contumeliam attentantur, ei totum hoc in gloriam beneficio patientiae convertetur. Quod leve est, et momentaneum tribulationis nostrae, dicit Apostolus, immensum gloriae pondus operatur in nobis. Exhibeatis vosmetipsos tanquam Dei ministros in multa patientia : Nam vidua est virtus, quam non patientia firmat. Et quis a primitivis Ecclesiae cunabulis sine patientia triumphavit? |
| 11 | Sane, licet plurimum habeat de spiritu fortitudinis dominus vester; dicitur tamen, quod propter coronationem novi regis Anglorum ab Eboracensi factam, atque ob quaedam privilegia, sicut dicunt, contra ipsum subreptitie impetrata, adeo turbatus est, quod a pusillanimitate spiritus et tempesbnf16714.24tate pene moti sunt pedes eius, pene effusi sunt gressus sui. Verumtamen vos, qui estis manus archiepiscopi et oculus eius, sanctis exhortationibus vestris confortate manus dissolutas, et genua debilia roborate. |
| 12 | Non est mirum, si turbetur tribulationibus et pressuris; verumtamen, si totus innitatur et inhaereat ei, qui in electis suis mittit radices, omnem ventum tentationis et turbinis securus excipiet. Certe patres antiqui, cum essent quandoque inter angustias, frequenter taedio sunt affecti. Unde et fortis illa tolerantia passionum, qua fervebant in Domino, tepere et torpere videbatur ad tempus, donec virtute induti ex alto per gratiam divinae consolationis in spiritu fortitudinis resurgebant. Elias fugiens a facie Iezabel, et affectus taedio huius vitae, proiecit se subter unam iuniperum, petiitque animae suae, ut moreretur. |
| 13 | Sufficit, inquit, mihi tolle animam meam. Apostolus etiam, simili taedio intabescens: Supra modum, inquit, gravati sumus, ita ut taederet nos vivere. Propheta haec taedia frequenter expertus bnf2607.11 v dicit: A fortitudine manus tuae ego defeci, et tabescere fecisti, sicut araneam, animam meam. hab707.34 r Porro charitas in eis invalescebat ex taedio, et ex ipsa infirmitate fortitudo crescebat: quod alicui forte incredibile videretur: Nisi Apostolus, qui frequenter haec in libro experientiae legerat, testimonium super hoc ferret: Quando enim, inquit, infirmor, tunc fortior sum; sed et ei dictum est: quia virtus in infirmitate perficitur. |
| 14 | Si ergo propter ingruentiam malorum, quae sustinet dominus vester, aut pro suorum desolatione, aut pro exsilii huius diuturnitate, videritis ei torporem mentis obrepere, sitis ipsi solatio, ne desperet, ne titubet: in proximo est enim tempus visitationis suae. Nam si mirabiles sunt elationes maris, mirabilis est et in altis Dominus : qui procellam convertit in auram, et indignationem regis in gratiam. |
| 15 | Per legatos sedis apostolicae, cum quibus a Romana curia usque ad Bononiam veni; vel Anglorum regi in proximo firmissime reconciliabitur, vel ad maioris patriarchatus eminentiam transferetur. Sane, qualitercunque voluerit Dominus negotium eius disponere, si talis perseverat, qualis est hodie, securus exspectet exitum huius pugnae: ideoque voces palpantium non attendat, sed sequatur spiritum Dei, qui in eo est, et quocunque ibit spiritus, et rotae pariter gradiantur. Scio enim, quod gloriosus erit sui certaminis cursus, si tantummodo perseveret in eo, quem coepit, fortitudinis et constantiae casu. |
| 16 | Qui enim legitime certaverit, coronabitur : cumque omnes virtutes currant ad bravium, sola perseverantia coronatur. Rogo autem vos, tanquam dominum et magistrum meum, ut me de vestro et ipsius statu frequentius instruatis. Nam, cum aliud non possim, oro iugiter pro vobis, ut praeveniente Altissimi gratia regis Anglorum gratiam, vestrarum rerum liberam administrationem obtinere possitis. |
| 17 | Librum vestrum de nugis curialibus legi, et mirabiliter me refecit; nam et ibi optima forma eruditionis est, et propter artificiosam sententiarum varietatem inaestimabilis materia voluptatis. Bene valete. |